De Romeinse fibula is een typisch voorbeeld van de Romeinse sieraden die in de oudheid werden gedragen. De fibula was een soort broche of speld die werd gebruikt om kledingstukken, zoals togas of mantels, bij elkaar te houden. De fibula bestond uit een stijve metalen pin met aan één uiteinde een haak of klem en aan het andere uiteinde een kapje of knop. De fibula werd door de stof gestoken en vervolgens met de haak of klem vastgezet.

Romeinse fibulae waren vaak versierd met ingewikkelde patronen en sierlijke vormen. Sommige fibulae hadden kleine figures van dieren of goden erop gegraveerd, terwijl andere fibulae juwelen zoals edelstenen of glas hadden ingelegd. Ook waren er fibulae die speciaal werden gemaakt voor bepaalde gelegenheden, zoals trouwerijen of triomftochten.

De fibula was een belangrijk onderdeel van de Romeinse klederdracht en werd door zowel mannen als vrouwen gedragen. Soms werden er meerdere fibulae tegelijk gedragen, bijvoorbeeld om een toga op verschillende plaatsen vast te zetten. Ook werden fibulae gebruikt als statussymbool, met name door rijkere Romeinen die zich konden permitteren om duurdere en ingewikkelder versierde fibulae te dragen.

Naarmate de tijd verstreek, veranderde de functie van de fibula. In de middeleeuwen werd de fibula nog steeds gebruikt om kledingstukken vast te zetten, maar in plaats van als sieraden werden fibulae nu voornamelijk gebruikt als praktische gereedschappen. Ook werden fibulae gebruikt als wapens in tijden van oorlog, met name door infanterie-eenheden. Tegenwoordig zijn Romeinse fibulae nog steeds populair bij verzamelaars van oudheden en worden ze vaak tentoongesteld in musea.